Over de geschiedenis van het karate bestaan heel wat verhalen en mythes. Dat is logisch, want het verhaal kan niet helemaal gedocumenteerd worden en mensen houden niet van losse eindjes. Doorheen de jaren hebben mensen over de hele wereld dan ook geprobeerd al die losse eindjes aan elkaar te knopen met theorieën, verzinsels en halve waarheden.

Bovendien is het verhaal van het Karate niet enkel dat van een krijgskunst, maar ook het verhaal van verschillende personen, landen en culturen. Ook zij willen zo goed mogelijk voor de dag komen en hebben daarom feiten en fictie met elkaar vermengd.

Een andere factor die een rol speelt is dat het in het Karate en zijn voorlopers oorspronkelijk volledig om het verwerven van vaardigheden draaide. Het was geen hobby of vorm van filosofie, wat het voor veel moderne beoefenaars wel is, maar een pure noodzaak. ‘Karate’ was vechten om jezelf te beschermen. De krijgskunst draaide dus in de eerste plaats om de praktijk en alle theorie is er later pas bijgekomen. De filosofie die we vandaag zo belangrijk vinden en zelfs de geschiedenis van het karate deden er in deze periode gewoon niet toe. Karate was vechten om in leven te blijven en al het overige was onbelangrijk. Voor de vroege beoefenaars was het dus niet nodig om al deze zaken op papier te zetten en bijgevolg zijn er voor ons heel weinig bronnen om de geschiedenis van het karate uit te leren.

De weinige geschiedenis van het karate die wél neergeschreven is, werd neergeschreven in het Japans – een taal verre van verwant aan onze Europese talen. De werken die meesters als Gichin Funakoshi en Kenwa Mabuni ons nalieten, werden dan wel naar het Engels (en vaak ook het Duits) vertaald, maar in deze vertalingen zijn heel wat interpretatiefouten geslopen die pas de laatste jaren aan het licht beginnen komen.

Al deze verschillende factoren zorgen er voor dat je de geschiedenis van het karate met een kritisch oog moet lezen. Mythes, folklore en geschiedkundige feiten van elkaar onderscheiden is geen gemakkelijke opgaven, maar gelukkig zijn er mensen als Patrick McCarthy en zijn International Ryukyu Karate-jutsu Research Society die hierin reeds baanbrekend onderzoek hebben verricht. Hun inzichten dienen als basis voor de geschiedenis van het karate zoals die hieronder besproken wordt.